ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ

ﻣﻮﺍﻗﻌﻲ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ، ﺟﺮﺍﺣﻲ ، ﻳﺎ ﺯﺧﻤﻲ ﻭ ﻣﺼﺪﻭﻡ ﺷﺪﻥ ، ﭘﺎﻛﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻴﻢ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ، ﻣﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﻳﻢ . ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻳﺎ ﺩﺭﺩ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺼﺮﻑ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺍﺭﻳﻢ ، ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ . ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻜﻠﻒ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻳﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ
ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﻗﺴﻤﺘﻲ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺍﺳﺖ . ﻻﺯﻡ ﺍﺕ ﻣﺎ ﺩﻛﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﻣﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﻢ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻗﺘﻀﺎﻱ ﺁﻥ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻛﻨﺪ . ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﻣﺎ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻴﻦ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺨﺪﺭ ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﺟﻬﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﺭﺩ ﻳﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮﺩ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻴﻢ . ﻣﺎ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺧﻄﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ . ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎ ﻟﻐﺰﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺩﻛﺘﺮ ﺷﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﻳﺎ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻋﻼﺋﻢ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻱ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺩﺭﻭﻧﻲ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﻴﺪﺍﺭﻱ ﺧﻮﺩ – ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ – ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
"ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺑﺖ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺩﺭ NA ﻣﺘﺸﻜﺮﻡ . ﻣﻦ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ 25 ﺳﺎﻝ ﭘﺎﻙ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺟﺮﺍﺣﻲ ﺑﻜﻨﻢ . ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺩﺭ NA ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﻴﻦ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺭﺩ ﻭﺍﻗﻌﻲ ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩﻱ ، ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﺩ. ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻻﺯﻣﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﺑﻮﺩ ، ﻣﻦ ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ ﻱ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ، ﺩﻋﺎ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﻪ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻲ ﺩﺍﺩﻡ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﻡ ﺩﺭ NA ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﻫﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺧﻄﺮ ﻧﺎﻙ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ . ﻣﻦ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺍﺯ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺎ ﻃﻮﻝ ﭘﺎﻛﻲ ﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺳﺖ ﻛﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ ﻩ ﺍﻧﺪ" .
ﻣﺎ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻲ ﺩﻫﻴﻢ . ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻱ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻋﻀﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻛﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻴﻢ ، ﺩﻭﺭ ﻧﻜﻨﺪ . ﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﺪ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺧﻮﺩ ﺑﻜﻨﻴﻢ . ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﺭﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﻛﻨﻴﻢ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺷﺒﻜﻪ ﺣﻤﺎﻳﺘﻲ ﻣﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺱ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﺩﻫﺎﻱ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻛﻨﻴﻢ.
"ﺩﺭ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻝ ﭘﺎﻛﻲ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ ﺩﺍﺭﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﻛﻨﻢ . ﺧﻴﻠﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺍﺯ ﻟﻐﺰﺵ ،ﺷﺎﻳﻌﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﻦ ﻭ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﺍﺵ ﭼﻪ ﻓﻜﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ، ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪﻡ . ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺱ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺗﻌﺪﺍﺩﻱ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻱ ﺷﺒﻜﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻌﻀﻲ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﺎﻳﻌﺎﺗﻲ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﻟﻐﺰﺵ ﻧﻜﺮﺩﻡ . ﺩﺍﺭﻭ ﻫﺎﻱ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻃﺒﻖ ﻧﺴﺨﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﻛﺮﺩﻡ ، ﺍﺯ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩﻡ ، ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩﻡ . ﺑﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﺩﺍﺋﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮﺩﻡ . ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺑﺮﺗﺮﻡ ، ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﻲ ﺍﻡ ﻭ ﭘﺰﺷﻚ ﺧﻮﺑﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻣﻦ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﻫﺴﺘﻢ ، ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﮕﻴﺮﻡ . ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﺱ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻢ ، ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ .
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ 13 ﺳﺎﻝ ﭘﺎﻛﻲ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ، ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻲ ﺩﻫﻢ . ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺻﻞ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬﺍﺭﻡ".
ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ، ﻧﻴﺮﻭ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻣﺎﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻛﺎﺭ ﻡ ﻳﻜﻨﺪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻛﺎﺭ ﻧﻜﻨﺪ . ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺰﻧﻨﺪ . ﺷﺎﻳﺪ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﺎ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ . ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻫﺎﻱ ﻣﺰﻣﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺣﻔﻆ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻱ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻥ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﻣﺮگ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﺎ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺍﮔﺮ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻧﺤﻮ ﻣﻤﻜﻦ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺿﺎﻓﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﮕﺮﺩﻳﻢ . ﺍﺭﺯﺵ ﻛﻤﻚ ﻳﻚ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻱ ﻣﺎﺳﺖ . ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﻭﻳﻢ.
"ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﻦ ﻧﺎﺯ ﺑﻪ ﺟﺮﺍﺣﻲ ﻣﻐﺰ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩ . ﺩﻗﻴﻘﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﺮﺍﺣﻲ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﻮﻗﺖ ﻣﻦ ﺷﻮﺩ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻱ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺍﻡ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻛﺮﺩﻡ ، ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻗﺪﺭ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ، ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﺩ ".
ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﮔﺎﻩ ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺎ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻱ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ ﻣﺸﻜﻞ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺩﺍﺭﺩ ، ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺨﺖ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻧﻘﺶ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﻭ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﭘﻴﺶ ﺍﻳﺪ ، ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺑﺎﺷﻴﻢ . ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ، ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻭﺭ ، ﺭﻭﺍﻥ ﺷﻨﺎﺱ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﭘﺰﺷﻚ ﺷﻮﻳﻢ . ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻱ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ، ﻗﺴﻤﺘﻲ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻴﻢ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺩﺍﺭﺩ . ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺑﺮ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ، ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﻭﻳﻲ ﺗﺠﻮﻳﺰ
ﺷﺪﻩ ، ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ . ﺣﺘﻲ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ.
"ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺩﺍﺭﺩ ، ﻣﻦ ﺷﻜﺮ ﮔﺰﺍﺭ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺷﻮﻡ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻛﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺟﻬﺖ ﻳﺎﺩﮔﻴﺮﻱ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ 12 ﻗﺪﻡ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺍﺳﺖ . ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺍﻗﻌﻲ ﭘﻴﺶ ﺍﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﻨﺪ ، ﺍﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﺤﻮ ﻣﻤﻜﻦ ، ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻨﻴﻢ . ﺍﺻﻮﻝ ﺻﺪﺍﻗﺖ ، ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻴﻨﻲ ﻭ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻣﻦ ﻭ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﺍﻡ ﺿﺮﻭﺭﻱ ﻫﺴﺘﻨﺪ".
"ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﻱ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﺍﺭﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ NA ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ . ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻭﻗﺘﻲ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻛﺴﻲ ﺷﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺩﺍﺷﺖ ، ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﻋﺪﻡ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺵ ﺍﺯ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻛﻤﻚ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﺪ . ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﻦ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﻴﺶ ﻧﻬﺎﺩ ﻣﺮﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ . ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻭ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺑﻴﺶ ﺗﺮﻱ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺣﺪ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺵ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻛﺎﺭ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ . ﺣﺎﻝ 11 ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺍﻱ ﺑﻪ ﺭﻭﺍﻝ NA ﺩﺍﺭﺩ".
ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ، ﺩﺭ ﺣﻴﻄﻪ ﻱ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺑﻮﺩﻥ ، ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﻫﺠﻮﻳﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . ﮔﺎﻫﻲ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ . ﻣﻦ ﺍﺯ ﺟﺰﻭﻩ ﻱ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺳﻨﺖ ﺳﻮﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﻱ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻻﺯﻣﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻗﻄﻊ ﻣﺼﺮﻑ ﺍﺳﺖ . ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺳﻌﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺟﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ"
ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﻭﺭﺍﻱ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﭼﻴﺰﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻲ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ . ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ، ﻣﺎ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﻱ . ﺣﺘﻲ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﻱ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻳﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺍﺳﺖ ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻧﻘﺶ ﻣﺎ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ ﺩﻝ ﺳﺮﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺭﻫﺠﻮﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻲ ﮔﻴﺮﻱ ﻣﻌﺎﻟﺠﺎﺕ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻧﻴﺴﺖ.
"ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺩﺍﺭﻭﻱ ﺿﺪ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻲ ﻣﺼﺮﻑ ﻛﻨﻢ ، ﻫﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻋﻮﺽ ﻛﻨﻢ ﭼﻮﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﻫﺎﻱ ﺿﺪ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻲ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻱ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﻣﻦ 4 ﺳﺎﻝ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺍﺯ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻲ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻡ ﻭ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺑﺮﻭﻡ ، ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺎﻓﻲ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺎﻓﻲ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﺗﻼﺵ ﻛﻨﻢ ، ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻲ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ . ﻧﻬﺎﻳﺘﺎ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺷﺪﻡ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺷﻮﻡ ﻛﻪ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻲ ﭼﻴﺰﻱ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻣﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ : ﭼﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻢ ؟
ﻧﻬﺎﻳﺘﺎ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭﻡ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﻮﺩﻡ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺩﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺎﻓﻲ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺷﺪﻥ ﺑﻜﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻛﻨﻢ"
"ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﻣﺮﺗﺐ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺑﻲ ﺛﺒﺎﺗﻲ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺩﺍﺭﻭﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺼﺮﻑ ﻛﻨﺪ . ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺗﺐ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻋﺪﻡ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻋﻮﺍﻗﺒﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﻭ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻲ ﻫﺪﻑ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻑ ﻭ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺑﺮﻭﺩ ، ﺑﻪ ﻣﻦ ﺯﻧﮓ ﻧﺰﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﻫﻢ ﻧﺮﻭﺩ ﻭ ﻳﻮﺍﺵ ﻳﻮﺍﺵ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﻛﻨﺪ . ﻣﺎ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﭼﺮﺧﻪ ﺳﺨﺖ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﻃﻲ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ ، ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻮﺩ . ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﺑﻴﺶ ﺗﺮﻱ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ، ﻣﺮﺗﺐ ﺗﻠﻔﻨﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﺱ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ، ﺑﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﻣﻲ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ".