روز به روز 13 آذر

تا وقتي به قسمت خالی ظرف و نااميدي فكر مي‌كنم، اين احساسات اغلب اوقات بهانه‌اي به دستم مي‌دهند، تا براي جلب ترحم خود و ديگران در بی‌اختیاری تلاش كنم. امروز با دعا كردن از خداوند مي‌خواهم تا با احساس پنهاني به‌خاطر گناهان گذشته خود را تنبيه نكنم. مادامي كه نااميد هستم، قادر به تشخيص موقعيت‌ها و صلاح دیدها نيستم. با ابزار نااميدي به تنهايي قادر هستم، با سرزنش کردن خود تا مرز نابودي كشيده شوم. آيا مي‌دانم كه قالب گرفتن شخصیت من در نااميدي بازتاب افكار منفي بيمارگونه خودم بوده است؟ آيا من تشخيص داده‌ام كه با دعا كردن و ارتباط با خالق خود و شركت در جلسات و مشارکت صادقانه و ارتباط با دوستان بهبودي و راهنما قادر هستم، در مواجهه با مشكلات بهتر از قبل فكر كنم؟ آيا مي‌دانم تنها وسيله‌ی رهايي من از دستان قدرتمند وابستگی‌ها ارتباط درست و معنوی با خداوند مهربان است؟ باید همیشه و در هنگام دعا و مراقبه‌ام در سحرگاهان يادم باشد، كه خداوند حامی و راهنماي من در پیش‌برد من در مسیر بهبودی است. آنچه که خداوند برای صلاح دید من در نظر دارد، خیلی بهتر از خود من است.
نااميدي همواركننده مسير نابودي است!

https://telegram.me/a12and12