فرافکنی چیست؟

فرافکنی یک نوع انکار است که ما برای روبه رو شدن با ویژگی های ناشناخته مان و یا مسائل حل نشده مان،چه در گذشته و چه در زمان حال به کار می بريم. در قالب مثال،همانند این است که ما پروژکتور فیلم هستیم و موقعیت کنونی زندگی و یا عملکرد شخصی ديگر،مانند صحنه است.ممکن است یک خاطره دردناک یا یک ویژگی تکذیب شده را روی این صحنه نمایان کنیم و خودمان را متقاعد کنیم که چیزی را که در حال دیدن یا تجربه کردن آن هستیم، واقعيت است.
یک شکل دیگر از فرافکنی زمانی است که ما تحت تاثیر گذشته زندگی مان قرار می گیریم،بدین صورت که روابط و موقعیت های ناسالم دوران کودکی مان را دوباره ایجاد می کنیم.ما احساسات و مسائل حل نشده گذشته مان را بر می داریم و باور داریم که این ها در روابط کنونی مان اتفاق افتاده اند.در حقيقت،بدون این که مطلع باشیم گذشته مان را به لحظه حال فرا می افکنیم.شکل دیگر فرافکنی زمانی اتفاق می افتد که ما گذشته مبهم یا احساسات ناخواسته حال حاضرمان،همانند خشم را به دیگران ربط می دهیم.در همین فرا افکندن یکی از رفتارها یا احساساتی که متعلق به خود نمی دانيم،ممکن است آن ها را متهم به عصبانی بودن بکنیم یا خودمان را متقاعد کنیم که آن ها با ما عصبانی هستند.به طور مثال،ممکن است به دوستی دروغ بگوئیم،برای دوری از تجربه کردن احساساتی مانند پشیمانی و تاسف،اضطراب،گناه و شرمساری که ممکن است با گفتن دروغ همراه مان شوند،ما آن دوست را متهم به گفتن دروغ می کنیم.با متهم کردن دیگران نسبت به رفتارهایی که در واقع خودمان باید آن ها را اصلاح کنيم،ما در انکار باقی می مانیم.